Στο χώμα ξαπλωμένη…
τι δυστυχισμένη, τι δυστυχισμένη…
μάτια κενά,
χείλη κλειστά,
όνειρα αντίστροφα…
Στο χώμα ξαπλωμένη…
χώμα ξερό, χώμα νωθρό, χώμα, χώμα…
Που ‘ναι τα δάση και οι αμμουδιές στη θάλασσα…;
Που ‘ναι το τρυφερό γρασίδι…;
Αναρωτιέσαι…
και καταριέσαι,
την ανόητη σου κρίση…
…την βιαστική…
και τη θολή…
Θολή σαν την τωρινή σου τη ζωή…
που αλλιώς τη σκέφτηκες,
αλλιώς την υπολόγισες,
μα μες στα τόσα σχέδια σου, τα παλιά,
μένεις στο χώμα ξαπλωμένη…
δυστυχισμένη, δυστυχισμένη…
χωρίς γρασίδι αγκαλιά
δίχως ήλιο στα μαλλιά…
δυστυχισμένη
στο χώμα… για πάντα…
ξαπλωμένη…
© copyright, ανδρέας λισσόβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου