Έφτασε ο καιρός,
τα πρώτα φύλλα θα αρχίσουν να
…πέφτουν…
Μήπως κιόλας έπεσαν;
…
Ακούς; μου λες.
Καταλαβαίνω, σου απαντώ…
Κοιτάς; μου κάνεις…
Βλέπω.
Νιώθεις;
Αισθάνομαι.
…
Με ρωτάς, σου απαντώ.
Και ρωτάς…
Και σου απαντώ…
…
Υπάρχουν στιγμές που η σιωπή, όμως, είναι πιο δυνατή κι απ’ την κραυγή…
Που στο σκοτάδι βλέπεις πιο καθαρά απ’ ότι στο φως…
Που σκύβοντας το κεφάλι κοιτάς πιο ψηλά…
Που κάποια δάκρυα αξίζουν περισσότερο κι απ’ ότι το γέλιο…
…
Μη με πληγώσεις, μου λες.
Λουλούδια κρατώ, σου απαντώ…
Η απάντηση…
Θυμάσαι τι μου είχες πει;
αυτός που σ’ αγαπά αληθινά δεν θα σε πληγώσει ποτέ…
Με κοιτάς στα μάτια και με βλέπεις,
ακούς τη φωνή μου και με αισθάνεσαι,
εσύ μ’ αγαπάς, δεν θα με πληγώσεις…
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί κρατάς λουλούδια και ‘γω τα βλέπω και τα αισθάνομαι!
© copyright, ανδρέας λισσόβας
αχ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαποιες φορες πληγώνουμε εν γνώση και των δυο... γιατι δεν γίνεται αλλιως... παρ ολο που υπαρχει αγαπη...
θα μου πεις.. δεν ειναι αγαπη...
και ομως..καποιες φορες το μαχαιρι.. θα μπει γιατι δεν γινεται αλλιως..
μακαρι να ηταν ολα πιο ευκολα..
υπεροχο αυτο που εγραψες!!!!
σε ευχαριστώ...
καλο βραδυ σε φιλωωωωωωω..
Εύη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπληγώνουμε γιατί είμαστε άνθρωποι,
κι αχάριστοι...
όλοι κάνουμε λάθη,
και πέφτουμε,
μα εκεί είναι
που στέκει η Αγάπη...
στην κατανόηση της θνητής μας
φύσης
και στη συγχώρεση της..
...
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Πολλά φιλιά και ευχές για μια γλυκιά καληνύχτα!